|
Zoektocht naar geïnspireerd leven, Beleidsplan 25-29
Zoektocht naar geïnspireerd leven, Beleidsplan 25-29
Vooraf In oktober 2025 vierde de Protestantse Gemeente te Naarden haar 15-jarig bestaan. Sinds de beleidsnotitie Een levende gemeente in een veranderende omgeving (2010) herijken we periodiek onze koers. Dit beleidsplan is een kompas voor onze gezamenlijke zoektocht naar geïnspireerd leven. We zijn een pluriforme gemeenschap binnen de Protestantse Kerk Nederland (PKN), verbonden door de verhalen uit de Bijbel. Die verhalen zetten ons in beweging en dagen ons uit om eigentijds kerk te zijn—geworteld in traditie, open naar de toekomst. We hebben vragen, over God, over het leven, over onszelf. We verlangen naar vrede en zoeken geborgenheid. Tijdens het gemeenteberaad in de zomer van 2025 klonk een krachtige wens:
We oriënteren ons op het beeld van de goede herder (ego sum pastor bonus). In Jezus herkennen we wie God is: nabij, zorgzaam en gericht op het kwetsbare. In termen van visie en missie getuigen we van deze kracht door woord én daad. Onze missie is om een oplaadplek te zijn waar hoofd, hart en zintuigen worden aangesproken: een gemeenschap die houvast biedt, ruimte schept voor levensvragen en zich uitstrekt naar gerechtigheid. Onze gemeente: wie zijn wij? Op 1 januari 2025 telt de Protestantse Gemeente Naarden rond 775 leden. Onze gemeenschap is gelaagd en rijk aan levenservaring. Ouderen vormen een dragende en zichtbare groep— hun trouw, wijsheid en aanwezigheid bieden stabiliteit en diepgang. Tegelijkertijd vinden ook jonge gezinnen, grootouders met kleinkinderen en nieuwe betrokkenen hun weg naar de kerk. Zo ontstaat een plek waar generaties elkaar ontmoeten. Onze gemeente leeft van inzet. Zo’n 150 vrijwilligers dragen bij aan vieringen, zorg, gebouwbeheer en gemeenschapsactiviteiten. Hun betrokkenheid is onmisbaar. Ook wie niet zichtbaar actief is, doet ertoe. Meeleven in gebed, een luisterend oor, stille aanwezigheid—ieder draagt bij aan het geheel. We geloven dat deze betrokkenheid ook aantrekkingskracht heeft voor mensen buiten de kerk. In een tijd waarin velen zoeken naar betekenis, gemeenschap en ruimte voor levensvragen, kan onze manier van samenleven inspireren. Door openheid, gastvrijheid en het delen van wat ons beweegt, willen we zichtbaar zijn in de omgeving en aanspreekbaar voor wie nieuwsgierig is, mee wil doen of gewoon even wil aankomen. Onze inzet is niet alleen gericht op het onderhouden van wat er is, maar ook op het uitnodigen van wat kan ontstaan—tussen mensen, in geloof, en in het leven van alledag. Professionals dragen bij aan onze missie: een predikant (1,0 fte), een bureaumedewerker, een ouderenpastor, organist en een cantrix. De aanwezigheid van de laatsten onderstreept het belang dat we hechten aan muziek als bron van troost en vreugde. Protestants Het woord ‘protestants’ komt van het Latijnse protestari: publiekelijk getuigen. Dat doen we met woorden én daden. We delen wat ons kracht geeft, zorgen voor elkaar en staan open voor wie en wat kwetsbaar is, dichtbij en ver weg. Zo zijn we kerk in de wereld: met oog voor wie tussen wal en schip dreigt te vallen, en met handen die helpen waar dat kan. We zijn een veelzijdige groep mensen, verbonden in geloof en ontmoeting. Die ontmoeting vindt plaats in onze thuisbases—de Grote of Sint Vituskerk, Witte Kerk en het Annacentrum—maar ook daarbuiten: in wooncentrum De Veste, revalidatiecentrum Naarderheem en op plekken waar mensen samenkomen met vragen over de zin van het leven, over geluk en samenleven. Wat ons samenbrengt? Dat is het geloof in God, die zich laat kennen in de kracht van liefde, in de verhalen van Jezus, in de samenzang en het aanstekelijke vuur van de Geest. De zondagse eredienst is voor ons een oriëntatiepunt, een moment van bezinning, bemoediging en verbinding. Muziek speelt daarin een centrale rol, geworteld in een rijke traditie die teruggaat tot Johan Schoonderbeek, voormalig organist en oprichter van de Nederlandse Bachvereniging. Zijn nalatenschap leeft voort in de jaarlijkse uitvoeringen van de Mattheus Passion in Naarden. Onze predikant en musici—organist, cantrix, en gastmusici nodigen ons uit geraakt te worden. Van zondag tot zondag, van feest tot feest, van geboorte tot dood: bij woord en water, brood en wijn klinkt de hoop op toekomst. Veilig In onze gemeente denken mensen verschillend. Dat vraagt om dialoog: ruimte om geloof en levensverhalen te delen. Die ontstaat niet vanzelf. Daarom werken we actief aan een veilige en vertrouwde sfeer, waarin iedereen zich gekend, gehoord en gerespecteerd mag voelen. We willen onveiligheid voorkomen. Daarom stelden we vertrouwenspersonen aan, vragen we Verklaringen Omtrent Gedrag (VOG’s) aan voor ambtsdragers en ontwikkelen we een gedragscode voor vrijwilligers en omgangsregels voor alle gemeenteleden. Ruimte om geloof en levensverhalen te delen bieden we in persoonlijk contact, in de eredienst, in gesprekskringen, pastorale ontmoetingen en huisbezoeken. We zoeken verbinding in interreligieus gesprek, oecumenische activiteiten en in kunst en cultuur—van muziek tot film, van literatuur tot beeldende kunst. Want waar mensen elkaar ontmoeten, ontstaat bezieling. Wat willen wij blijven doen en gaan we doen? Onze zoektocht naar geïnspireerd leven gaat door. Als gemeenschap willen we de komende jaren vasthouden wat waardevol is en tegelijk ruimte maken voor vernieuwing. Richting gevend en blijvend waardevol zijn:
We blijven realistisch in onze ambities en stemmen af op wat haalbaar is. Daarom richten we ons de komende jaren op een beperkt aantal aandachtsgebieden waar we ons met toewijding voor kunnen inzetten.
Aandachtsgebieden 1. Pastoraat en Levensvragen Pastoraat is een dragende kracht binnen onze gemeenschap. Predikant, ouderenpastor en wijkteams vormen samen een netwerk van zorg en nabijheid. We blijven hierin investeren, zodat niemand zich alleen hoeft te voelen. Pastoraat begint bij de ontmoeting. Soms is die eenvoudig: een kaartje, bloemengroet of kort bezoek. Gemeenteleden geven hier spontaan vorm aan in het onderling pastoraat—omzien naar elkaar in kleine gebaren. Wanneer gesprekken verdiepen, spreken we van aandachtspastoraat. Hier is ruimte voor levensvragen rond opvoeding, werkstress, mantelzorg of levensovergangen. We luisteren en zoeken samen. Wie verdieping zoekt in geloof en levenszin vindt in het begeleidingspastoraat ruimte om ervaringen te verwoorden en richting te vinden. Deze pastorale weg vraagt om tijd en vertrouwen. Soms is professionele begeleiding helpend, maar altijd staat de relatie centraal. In crisissituaties bieden we direct pastorale zorg. Het crisispastoraat is er voor wie fysieke of psychische nood ervaart—met aandacht die troost, richting en veiligheid biedt. Pastoraat verbindt mensen met elkaar en met hun levensverhaal. In alle vormen—van een kaartje tot een crisismoment—is het een oefening in nabijheid, waarin we samen zoeken naar wat geloof draagt.
2. Liturgie en muziek De zondagse eredienst blijft ons kompas. We koesteren de liturgische traditie en blijven zoeken naar vormen die raken en verbinden. Muziek speelt daarin een centrale rol — van orgel tot stem. We investeren in kwaliteit en variatie, zodat de viering een bron van troost, vreugde, verdieping en inspiratie blijft. Om de kwaliteit te garanderen, maken we gebruik van de inzet van professionele musici (organist, cantor, gastmusici), Naast vertrouwde elementen zoals vaste gebeden, lezingen en liederen, bieden we ruimte voor liturgische afwisseling. Nieuwe vormen van vieren zoals themadiensten, meditatieve vieringen of vieringen rond actuele maatschappelijke thema’s—kunnen helpen om verschillende generaties en geloofsbelevingen aan te spreken. Zo blijft de liturgie herkenbaar én uitnodigend, geworteld in traditie en open naar de toekomst. Het verlangen naar het voluit meezingen van vertrouwde teksten is groot. Aarzelend tasten we nieuw repertoire af. Dat verschil is begrijpelijk en waardevol. Het laat zien hoe divers onze geloofsbeleving is, en hoe muziek daarin een persoonlijke weg kan zijn. We willen ruimte bieden aan beide kanten: aan het vertrouwde dat houvast geeft, en aan het nieuwe dat kan verrassen en verdiepen. Door liederen zorgvuldig te introduceren in een frequentie die past bij wie we zijn, kan geleidelijk het liedrepertoire uitbreiden.
3. Kerk in de samenleving We zijn kerk midden in de wereld en staan op voor wie en wat kwetsbaar is, dichtbij en ver via Kerk in Actie. Onze betrokkenheid krijgt lokaal gestalte, bijvooorbeeld in steun aan de Voedselbank, het bieden van onderdak aan taallessen Nederlands voor Oekraïense vluchtelingen in het Annacentrum, en het inspelen op de noden van asielzoekers in de noodopvang Witte Toren. Onze zorg strekt zich ook uit tot de schepping. Via diaconale initiatieven, maatschappelijke betrokkenheid en samenwerking met lokale en internationale partners willen we zichtbaar zijn als gemeenschap van hoop. Daarbij zoeken we naar een balans tussen werken achter de schermen en het meer publiekelijk uitdragen van onze bewogenheid, zodat onze inzet herkenbaar en inspirerend is voor de samenleving.
4. Oecumene en Rituelen Binnen onze gemeente bieden we ruimte aan pluriformiteit in geloofsbeleving en achtergrond. Oecumene is voor ons geen verre term, maar het samenspel van mensen met uiteenlopende kerkelijke achtergronden. Zij vinden elkaar ondanks hun verschillende opvattingen over geloof en samenleven. We hebben de oecumene in huis. Met andere kerken in de regio, in het bijzonder in Naarden en Bussum, delen we tradities. We werken samen: in gemeenschappelijke vieringen, bijvoorbeeld tijdens de veertigdagentijd, door kanselruil, bij jeugd- en jongerenactiviteiten, in diaconale projecten. Elke zondag verbinden we in de eredienst de oude Bijbelverhalen met de urgentie van vandaag. Woord en ritueel gaan hand in hand om harten te raken. Rituelen zijn voor sommigen toegankelijker dan woorden. Zij kunnen helpen bij focus op de boodschap die wordt uitgedragen. Het is belangrijk om te blijven nadenken over de zin en de toegevoegde waarde van een ritueel. Door elkaar in een veilige omgeving te ontmoeten, te luisteren en van elkaar te leren, oefenen we verdraagzaamheid in de praktijk. Juist in een tijd waarin maatschappelijke tegenstellingen toenemen, kan deze oefening een signaal zijn: dat het mogelijk is om verschillen te overbruggen zonder elkaar te verliezen. Zo wordt de kerk niet alleen een oefenplaats voor vrede, maar ook een bron van hoop in een gepolariseerde wereld, een vindplaats van geloof, hoop en liefde die inspireert tot verbinding, ook buiten de muren van de kerk.
- einde Beleidsplan 2025-2029 | ||||
| terug | ||||
30-11-2025
om
10.15 uur 
